Kültür, bilinç, yük, ışık...

(Üniversite öğrencisi genç bir hanımla ayaküstü sohbetin ilhamıyla)

Bizim değerlerimiz vardı...

Toplumbilimsel bir başarı(!) öyküsü. "Toplum mühendisliği".

Çok yolumuz var...

2-3 hafta önce Adana'da "Murtaza" oyunumuzu topluca seyreden bir okulun öğrencileri ile söyleşiye gittik. Liseli gençlerle 2-3 saat kadar sohbet ettik. Kimi ile Murtaza kahraman mıdır, anti-kahraman mıdır diye tartıştık, kimi ile oyunculuk üzerine konuştuk. Sonra arkalarda oturan bir "delikanlı" el kaldırdı ve sordu

- Hiç yüzüme vurma dediniz mi?
- Anlayamadım?
- Kavga ederken "Yüzüme vurmayın" falan dediniz mi? Oyuncu olduğunuz için...

Önce soruyu anlamaya çalıştım. Anladığımda ilk anda daha çok şaşırdım, ve yanıt verdim :

- Ben hiç kavga etmedim.

Delikanlının anlamakta güçlük çektiğini görünce konuyu biraz daha açmak zorunda kaldım :

- Yani hiçbir kavgam ya da tartışmam "fiziksel şiddet" boyutuna varmadı.

Sonra çıkışta kendi kendime düşünmeye daldım. Acaba hiçbir zaman gerçekten bir mücadele içine girmemiş miydim? Girmiştim. Hep derdimi anlayan insanlarla mı karşılaşmıştım? Hayır. Korkak biri miydim? Pek sayılmaz. Peki fiziksel bir kavgaya girmemiş olmak bunca şaşırılacak bir şey mi? Görünen o ki, kimi insanlar için evet. Soru, cevap, soru, cevap...

Sorgularım sürdü, bitti... Sonra; kendimi tebrik ettim. Hemen ardında da "kemal" yolunda toplumda ne çok yolumuz olduğu konusuyla bir kez daha yüzleştim.